Poszkodowany w wypadku komunikacyjnym ma prawo do odszkodowania zgodnie z art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego. Przepis ten stanowi, że "W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu".
Pojęcie „wszelkie wydatki” w rozumieniu art. 444 § 1 k.c. powinno być interpretowane przy uwzględnieniu zasady pełnej kompensacji szkody. Przyjęcie takiegoż określenia przez ustawodawcę miało bowiem na celu w sposób wyraźny zaakcentować obowiązywanie tej zasady prawa odszkodowawczego w odniesieniu do omawianej postaci szkody. Oznacza to, że naprawienie szkody, powinno służyć pełnej restytucji stanu istniejącego przed dokonaniem czynu niedozwolonego lub przynajmniej spowodowania takiego stanu, w którym poszkodowanemu zapewnione zostaną warunki życiowe zbliżone do tych, jakie miał przed wyrządzeniem mu krzywdy. W taki też sposób przedstawia się funkcję odszkodowania przewidzianego w art. 444 § 1 k.c. w orzecznictwie sądowym.
Oczywiście wydatki te nie mogą być dowolne. Muszą one być celowe tj. zmierzać do kompensacji szkody, do poprawy stanu zdrowia, tudzież polepszenia obniżonej w skutek wypadku sytuacji życiowej poszkodowanego.
W orzecznictwie podkreśla się, że obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. W grupie tych wydatków tradycyjnie wymienia się:
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w ramach świadczenia odszkodowawczego poszkodowanemu przysługuje zwrot kosztów poniesionych na prywatną pomoc medyczną.
Przykładowo Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 maja 2016 r. (sygn. akt III CZP 63/15) stwierdził, że: "Świadczenie ubezpieczyciela w ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje także uzasadnione i celowe koszty leczenia oraz rehabilitacji poszkodowanego niefinansowane ze środków publicznych (art. 444 § 1 KC)".
Poszkodowanemu w wypadku komunikacyjnym przysługuje odszkodowanie z tytułu uszczerbku majątkowego spowodowanego niezdolnością do pracy. Jest to szkoda wymagająca szczególnego dowodzenia, bowiem w przypadku odszkodowania za utracone, ale jeszcze nie należne wynagrodzenie, mamy do czynienia z dochodzeniem świadczenia za utracone korzyści. Utrata korzyści polega na niepowiększeniu się czynnych pozycji majątku poszkodowanego, które pojawiłyby się w tym majątku, gdyby nie zdarzenie wyrządzające szkodę. Szkoda w tej postaci musi być przez poszkodowanego wykazana z tak dużym prawdopodobieństwem, że w świetle doświadczenia życiowego uzasadnia przyjęcie, iż utrata spodziewanych korzyści rzeczywiście by nastąpiła (tak m.in.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2001 roku, IV CKN 382/00, MoP 2003, nr 1, s. 33-34; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2005 roku, III CK 101/05, Lex nr 187042; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 roku, V CK 426/04, Lex nr 147221).
Koszty sprawowania opieki nad poszkodowanym mieszczą się w dyspozycji art. 444 § 1 k.c. Stosownie do powołanego przepisu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty związane z osobą poszkodowanego a zatem, także koszty pielęgnacji, jeżeli stan chorego tego wymaga. W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że koszty pielęgnacji należą do kosztów leczenia.
Podkreślić należy, że legitymacja czynna w zakresie żądania zwrotu tych kosztów przysługuje wyłącznie poszkodowanemu.
Zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego poszkodowany powinien udowodnić zasadność i wysokość poniesionych przez niego kosztów lub utraconych korzyści. Zasądzenie na rzecz poszkodowanego odszkodowania wymaga, na zasadzie przywołanej podstawy prawnej, wykazania przez niego zasadności poniesionych kosztów w kontekście stwierdzonych u niego schorzeń, czy doznanych obrażeń ciała. W wyroku z dnia 8 maja 2014 r. Sąd Apelacyjny w Poznaniu (sygn. akt I ACa 233/14) stwierdził: "Ciężar dowodu w zakresie wykazania zarówno istnienia szkody i związku przyczynowego między powstaniem szkody a działaniem lub zaniechaniem sprawcy szkody, a także faktu, iż szkoda została wyrządzona z winy osoby pociągniętej do odpowiedzialności, spoczywa na poszkodowanym (art. 6 KC)".
Udowodnienie wysokości tych kosztów nastąpić powinno poprzez przedłożenie stosownych rachunków, faktur lub innych dokumentów, w tym oświadczeń i zaświadczeń. Poniesienie wydatków można udowodnić także wydrukami z konta bankowego potwierdzającymi dokonanie płatności kartą np. w aptece czy placówce medycznej. Nic nie stoi na przeszkodzie przedkładaniu do postępowania dowodów w postaci umów na realizację świadczeń z zakresu rehabilitacji czy też opiekuńczych. Także osobiście sporządzona tabela kosztów dojazdu, po podpisaniu przez poszkodowanego, stanowić będzie dowód zasadniczo wart przedstawienia w toku postępowania.
Zostaw komentarz